Ciekawostki

We wtorek, 24 marca zwołano posiedzenie Komisji Skarg, Wniosków i Petycji lubocheńskiej Rady Gminy, która rozpatrywała dwa pisma skierowane do gminnych władz.

Pierwszy dokument dotarł drogą elektroniczną z Urzędu Cywilnej i Demokratycznej Kontroli w Kielcach, który apeluje "o poparcie zmierzające do ostatecznej likwidacji trwającego wciąż systemu komunistycznego, zarządzanego przez nielegalnie funkcjonujące organizacje partyjne i sędziowskie". Sygnatariusze z tej instytucji domagają się w sześciostronicowym, uzasadnieniu podjęcia szerokiej współpracy z UCiDK dla wprowadzenia ładu konstytucyjnego, "aby Naród Polski mógł sprawować władzę zgodną z art. 4 KRP".

Pierwszy dzień wiosny ma od wieków ogromny wpływ na ludzi. Jeszcze z czasów pogańskich pochodzi święto wiosny o nazwie "Jare" – bogate w obrzędy powitania wiosny starosłowiańskie święto poświęcone Matce Ziemi i jej płodności. Towarzyszące mu obrzędy magiczne miały wnieść do domostw energię i radość życia oraz zapewnić dobry urodzaj i powodzenie.

Najbardziej powszechnym i znanym zwyczajem było topienie lub spalenie słomianej kukły, zwanej marzanną. Zazwyczaj czyniono to przy szczególnym wszczynaniu hałasu – trzaskaniu z batów, terkocie i klekocie grzechotek, śpiewie i grze na wszelkiego rodzaju instrumentach. Staropolskie topienie marzanny i jak najbardziej współczesny dzień wagarowicza – szczególnie upodobane przez młodzież symboliczne powitanie wiosny różni się nieco od obyczajów towarzyszących ludziom w odległych i egzotycznych dla nas krajach.

Jeszcze trzy tygodnie temu Zalew Sulejowski był skuty lodem, a temperatura powietrza spadła do -20 stopni Celsjusza. A w ostatnich dniach słupki termometrów wystrzeliły w górę... o 40 stopni! Piękna pogoda ściągnęła nad zbiornik tłumy.

– Nastąpiła nagła zmiana aury. Zrobiła się błyskawiczna wiosna. Dla świata przyrody to niezbyt korzystne zjawisko, bo przecież będzie jeszcze chłodniej. Natomiast ludzie się cieszą. Słonko świeci, ptaszki śpiewają. Tylko korzystać – mówi nam jeden turystów spacerujących w minioną niedzielę po smardzewickiej przystani. W ostatnich dniach nad zalew zjechały tłumy spragnionych słońca. Niektórzy w czapkach i kurtkach, ale byli też tacy, którzy poczuli wiosnę i zrzucali zimowe ubrania. – Przecież jest bardzo ciepło. Spokojnie można chodzić w krótkim rękawie. Nie ma się co przegrzewać. Już mam dość tych swetrów i szalików – stwierdził młody mężczyzna. 

– przyznaje tomaszowianka Klaudia Koścista, którą od końca lutego możemy oglądać w jednej z głównych ról w telewizyjnym serialu "Szpital św. Anny". O tym, kiedy poczuła, że jednak chce być aktorką, jej początkach w zawodzie i planach rozmawia Marzanna Majewska.

– Klaudio, kiedy po raz pierwszy pisaliśmy o tobie, byłaś nastolatką i zaczynałaś swoją przygodę z amatorskim Teatrem Trzcina, prowadzonym w Tomaszowie Mazowieckim przez Karinę Górę. Teraz jesteś już aktorką zawodową, ale ciekawi mnie, jak z perspektywy lat wspominasz ten czas. Co dało ci to doświadczenie?

– To był magiczny czas! W zasadzie moja droga aktorska zaczęła się właśnie w Teatrze Kariny Góry. To ogromny przywilej móc w tym trudnym, licealnym okresie dojrzewać i kształtować swój gust pod okiem tak wyjątkowej i empatycznej osoby, jaką jest Karina. Na każdej próbie zarażała nas pasją do teatru, dawała przestrzeń do eksperymentowania, a jednocześnie wymagała zaangażowania, skupienia i pracy twórczej. Myślę, że właśnie tam narodziła się moja determinacja, by walczyć o swoje miejsce w tym zawodzie.